เฝือก หมายถึง อุปกรณ์ดามกระดูกและข้อ  โดยทั่วไปใช้กับผู้ที่ได้รับบาดเจ็บหรืออักเสบของกระดูก  ข้อ กล้ามเนื้อ  เอ็น  หรือเส้นเลือด เส้นประสาท  ผศ.นพ. บวรฤทธิ์  จักรไพวงศ์  ภาควิชาศัลยศาสตร์ออร์โธปิดิคส์และกายภาพบำบัด  อธิบายว่า  การเข้าเฝือกก็เพื่อให้อวัยวะส่วนนั้นอยู่นิ่งๆ  ทั้งลดอาการปวด บวม อักเสบของอวัยวะนั้นให้หายเป็นปกติโดยเร็ว หรือแก้ไขความผิดรูปของอวัยวะ เช่น เท้าปุกให้กลับมามีรูปทรงที่ปกติ และทำหน้าที่ได้อย่างสมบูรณ์ต่อไป และยังใช้ป้องกันการหดรั้งของกล้ามเนื้อ  ปัจจุบันได้มีการพัฒนาวัสดุที่นำมาใช้ทำเฝือก เช่น ปูนพลาสเตอร์หรือเฝือกปูน และสารสังเคราะห์หรือเฝือกพลาสติก ที่สามารถปรับแต่งรูปทรงให้เหมาะสมกับอวัยวะส่วนต่างๆ การเข้าเฝือกให้ได้ผลดีนั้น เฝือกต้องมีความกระชับและไม่หลวม หรือแน่นคับจนเกินไป มีความยาวคลุมข้อที่อยู่เหนือและต่ำลงไปกว่าอวัยวะที่ต้องการให้อยู่นิ่งๆ มิให้มีการเคลื่อนไหวได้  มีความแข็งแรง ไม่บุบสลาย ไม่อ่อนนิ่ม และไม่หักง่าย  ภาวะแทรกซ้อนสำหรับการเข้าเฝือกที่พบคือ เฝือกหลวม เนื่องจากอวัยวะภายในเฝือกยุบบวมลงหรือเข้าเฝือกไม่กระชับ  เฝือกคับจากการบวมที่เกิดหลังการเข้าเฝือกหรือเข้าเฝือกแน่นเกินไป  การเข้าเฝือกนานเกินไปทำให้ข้อติดยึด  การถอดเฝือกออกเร็วเกินไปโดยที่กระดูกยังไม่ติดกันดี ทำให้การเคลื่อนหลุดของปลายกระดูกที่หักเกิดติดผิดรูป  ติดช้าหรือไม่ติด โดยทั่วไปแพทย์จะนัดผู้ป่วยมาตรวจประมาณ 1-2 วันแรก เพื่อดูว่าเฝือกที่ใส่รัดแน่นเกินไปหรือไม่ ซึ่งอาจทำให้กดเส้นเลือด เส้นประสาทได้ หลังจากนั้นจะนัดมาตรวจอีกครั้งประมาณ 1-2  สัปดาห์หลังใส่เฝือก เพื่อดูว่าเฝือกที่ใส่ให้หลวมหรือไม่ บางรายอาจต้องเอกซเรย์และเปลี่ยนเฝือกใหม่  ถ้าเฝือกแน่นและแข็งแรงดีอยู่  แพทย์ก็จะนัดทุก 1-2 เดือน เพื่อเอกซเรย์กระดูกจนกว่ากระดูกจะติด  จึงจะเอาเฝือกออก กระดูกที่หักจะติดสนิทต้องใช้เวลาประมาณ 4-6 เดือน จึงควรระมัดระวังและปฏิบัติตามคำแนะนำของแพทย์  มิฉะนั้นกระดูกที่เริ่มติดก็อาจจะหักซ้ำ  ทำให้ต้องมาเริ่มต้นรักษากันใหม่  ผู้ที่ใส่เฝือกควรยกส่วนที่เข้าเฝือกให้อยู่เหนือระดับหัวใจเพื่อช่วยให้เกิดการไหลเวียนที่ดี เวลานั่งหรือนอน  ให้ใช้หมอนหนุน และให้ใช้ผ้าคล้องคอสำหรับผู้ที่ใส่เฝือกแขวน